Akademi

• Yayın Hakkında
• Özellikler
• Yorumlar
• İlave Dosyalar
• Satış/Tedarik

Kapat

---

  "Nasıl 'genç' dersiniz bize? 'Yeni' nasıl dersiniz? Anca alışıyoruz aşka, ölüme ve sanata Futbolcumuz, şarkıcımız, ibnemiz Aslında çiğ bir umut: Bir gün bitecek emekliliğimiz Yaşlıydık doğurduğunuzda bizi Gençleşerek öleceğiz!" Her meslekten emekli bir şair: Tuna Kiremitçi
  
  Tadımlık
  
  AVCI
  İşte orman bitiyor
  Benim güzel ceylanım;
  O kadar benzemedi
  Sevdiğin masallara:
  Bir tane değil ki zaman,
  Hiç büyümediğimizi
  Kimse söyleyemez ki.
  Tüylerimiz uzuyor bak,
  Dizlerimiz şimdiden sertleşti.
  Hem artık bir avcı da
  Sayılmayacağıma göre,
  Belli değil bu aydınlıkta
  Kimin kimi gözlediği.
  
  
  
  MUAVİN
  Yarı yolda bırakacaksan
  İllâ bir arkadaşını,
  Kendine kırk neden bul,
  Yarısına da inan:
  Kıymetin bilinmemiş olabilir mesela.
  Ya da araya başkaları girsin
  Ve ondan habersiz
  Seni yaralasınlar.
  
  Ki kesin haklı olduğun inancıyla
  Hem yine de başarsın işte,
  Hem de hiç isteme
  Sensiz başarmasını.
  Sana onu soracaklar, anlatama.
  Yanında kim var diyecekler, söyleyeme.
  Sonunda gör, herkes kadar uzaktan,
  Nasıl pis bir inatla
  Toparlıyor kendini.
  Ve sen, haklı olanı
  Bu dağılmış ikilinin,
  Bıraktığın yerde kalmış
  Yaranla oynuyor ol.
  
  
  
  DİLENCİ
  Ben mi çaldım, açmadınız
  Şu avcumla kapınızı.
  İyi değil bunca güven,
  Hiç gülmediğinizse bir yalan;
  Hazırcevap değilsiniz
  Belki de yoksulluğa.
  
  Hatırlamazsınız, nasıl?
  Dilencisini kalbinizin.
  O aşka bakan balkonu,
  O iki tanrılı askeri,
  Kızlar baksın diye aşkı
  Gezdiren caddelerden?
  
  Siz mi sordunuz, bendim.
  Eski düşlerdi, uyandım.
  Yok akıl sarayımda gümüş perdeler,
  Yok sağlam gözümde sisli bir liman,
  Bende güvercin ne yapsam
  Sizde yorgun ve aç duran.
  
  
  
  HEKİM
  Biraz açsan gözlerini,
  Biraz bana gülümsesen.
  Doğacak güne yok hükmümüz,
  Ama terlemen geçse,
  İniverse bu yumru
  Yakışmadan yüzümüze.
  
  Aynı kirli kanı
  Damarlarına dağıtan
  Bu köhne kalp kırılsa,
  Odana girsem bir eylül sabahı,
  Pencerelerini seni dinlemeyip açsam,
  Geçsem seni dinleyip kendimden;
  
  Bir çocukluk hastalığı desem geçirdiğin,
  Çevrende dönüyor
  Odan, şehir, dünya ve evren.
  Seni bu kanlı merkezden çeksem çıkarsam,
  Bir bez koysam ıslatıp alnına
  Kurumuş dudaklarını son bir ellesem
  Ve sorsam:
  
  Bu kaçıncı eylüldür,
  Aynı yazın ardından?
  
  
  
  BÜYÜCÜ
  Şu son iki yılı ömrümün
  Bir büyüyü bozmakla geçmiş.
  Çok kuvvetli bir büyü
  Sayılmazmış da zaten.
  Ve o iki yıl,
  Aynı evde oturmak için gösterdiğim
  Doğaüstü performansmış;
  Sevgilimi değiştirme çabası,
  Hayata yeni düzen.
  
  Ama tek konuda bile
  İstenen başarıyı gösterememiş
  Olmam yüzünden,
  Bir sürü yarıda kalmış
  Parlak fikirle giriyoruz
  Üçüncü yılına evimizin.
  Ve gittikçe daha az enteresan
  Bir komşu olduğum
  Hissine kapılıyorum,
  Şu teyzeler açısından:
  
  Gençten, efendi bir oğlan,
  Onun çıplak ampulleri.