Nüzüllü Şiirler

• Yayın Hakkında
• Özellikler
• Yorumlar
• İlave Dosyalar
• Satış/Tedarik

Kapat

---

  İda Dağı'nda suyun öte yanına geçmiş. Geri dönecek mi? Dönemez herhalde. "Nüzüllü Şiirler"le dönüş yollarını bir bir kapatıyor. Köprüleri bir bir yıkıyor. Böylece sesi duyulmaya başlıyor. Acı, korku, bitmeyen hasret. Hepsi anlamsız... Hepsi içimizde.
  
  Tadımlık
  
  
  
  ANTİKA
  
  Ve bir sabah saat yedide
  Zamanı dinliyorum içimde
  Boşlukla umudun kesiştiği yerde
  Dalmışım.
  
  Hayalimde ellerinizi tutuyorum
  Oldukca serin enikonu nemli,
  Gözlerimde gül karanfil menekşe
  Gönlümle konuşuyorum,
  Siz biraz istek çokca merak
  Ve korkulu bir tedirginlikle paramparça ve uzak.
  Ben zamanın çengelinde asılı Frigyalı bir kandil
  Artık fallarla varım ancak.
  
  
  
  
  
  KOVA BURCU
  
  Önce kalem karası bir suretten girdik lafa
  Sonra burçlardan aşağıya baktık
  Ego sum est kovalanma
  Oldukça yukardan ve ince bir istihza
  Bilemem tam neydi yaşanan
  Ama birşeyler vardı aramızdan akan
  
  Yine sonraları bir gün
  Koştururken odamda baroque
  Sekerek yüksek ökçeleriyle
  Hep beraber sizi düşündük
  Yarı ılık çay gri güvercin
  Güneş ben ve zaman
  
  
  
  
  
  HÜZÜN
  
  Sekerek yüksek ökçelerinde
  Odamda koşturuyor baroque
  Camdan bakınca deniz
  İki ahşap ev arasından.
  Baktıkca hüzün salkım salkım
  Kararmış tahtalar kırık kafesler
  Ayva nar portakal rahman memeler
  Hayalimde yandan çarklı bir istimbot Neveser.
  
  Yüksek ökçeleriyle sek sek
  Odamda koşturuyor baroque,
  Yarı ılık çay, gri güvercin
  Gözlerimde güneş ben ve zaman
  
  
  
  
  
  ÖFKE
  
  Vur kır parçala
  Kaç kork nefret et
  Ve gerekirse saklan kaybol
  Tek başına yaralarını yala
  Son derece insanca bütün bunlar.
  Ama bir şeyi sakın yapma
  Zırhlanma.
  
  Bak dinle,
  Ne zaman ki zırhlanıyorsun
  Yani olduğun gibi değil
  Olmak istediğini zannettiğin gibi oluyorsun
  İşte o zaman sahiden kork
  Ya da korkma
  Hemen koş bana.
  
  Yokuşdan aşağı sağa dönüyorsun
  Şöför dikkat MKA
  Ve doğru gönlüme giriyorsun.
  
  
  
  
  
  SEVGİLİYE İLK MEKTUP
  
  Aynı bardaktan içmeyeceğiz artık sevgilim
  Ne cini ne de beyaz şarabı
  Şafakta sarılamayacağız artık sevgilim
  İç içe eski, ağır iki gümüş kaşık gibi.
  Akşam birlikte bakamayacağız sarnıç üstü terastan karşı dağlara
  Sen Güneşle soluyorsun ben Ayla
  Aynı aşkı paylaşıyoruz oysa.
  
  Senin yanında hep aynı adam: sadık, sevecen
  Benim yanımda onca kadın: yalnızlık delen, kemiren
  Oysa kara gözlerindeki korkuyu anlayan sadece ben
  Mutsuzluğumun yarasısın çünkü sen.
  Seyreltelim artık iyice karşılaşmalarımızı
  Ancak böyle koruruz belki aramızdaki o yalnız aşkı
  
  Dizelerimde yalnızca senin sessiz hayalin
  Şiirlerimde ise benim sesli nefesim var.
  Ne korkunun ne de unutuşun dokunamıyacağı
  Bir orman ateşi bizimki
  Ne yalan söyleyeyim gözlerim dolu ağlıyorum şimdi
  Ah, bilebilseydin nasıl da özledim öpüşünü sevgilim
  Rengi kuru gül rengi.