Külliyen Mavi

• Yayın Hakkında
• Özellikler
• Yorumlar
• İlave Dosyalar
• Satış/Tedarik

Kapat

---

  İnsan ne yapar boşta kalan ellerini Hamiya
  kapısı olmayan odalara sığmazken
  bunca çoğalan renk sersefil bağışla
  beklerim birisi bu odaya kapatsın beni
  kulaklarım olsun birisi beni duy Hamiya
  Mualla Kâtip; Son dönemde okuduğum, 'keşke daha çok yazıp yayımlasa' dediğim, darası düşülmüş bütünlüklü bir sese ve
  içtenliğe sahip bir şair. Onun şiirlerinde doğa görünümlerinin durduğu yer, okurda yaşama sevineini çoğaltıyor. İlle de
  maviden hız alıyor söyleyişi, sonra kırmızıya geçiyor; çoeukluk hâtıralarının bir salmeakla geçmişten şimdiki zamana gelip
  gitmesi gibi öyle rahat ve lekesiz yürüyor sözcükler. Sözcüklerin de gölgesi var, sabahın odaya sızan ilk ışıklan altında
  dünyaya açılan bu gölgeler, 'beni niye burada bucaktın?' diyen bir gizli özne eliyle şiirlere yeni anlam katmanları ekliyor.
  Yerle gök arasında kelebekler gibi uçuşan ve nefes alan sözcüklerden geriye kimi zaman derin bir sessizlik ve keder kalıyor.
  Şair, bireyde kabaran duyguları, toplumun içinde gezindiği bulvarlara, bahçelere, kıyılara çıkartıyor. Sözü havalandırıyor, bu
  aralıkla okurla şair göz göze gelmiş oluyor. 'Göz' birçok şiirin açılıp kapanan önsözü ve çıkan kısmın özeti gibi
  görevlendirilmiş. Kendine uzaklardan bakmayı deniyor Mualla Kâtip. Böylece gördüklerinin ve yazdıklarının içinde, bir
  mürekkep zamanda, insandan ayrı düşmüş masum duygulara yeniden arka çıkıyor Külliyen Mavi.
  Şeref Bilsel