Şaman

• Yayın Hakkında
• Özellikler
• Yorumlar
• İlave Dosyalar
• Satış/Tedarik

Kapat

---

  Yasını mı tutayım hayır yarasından mı alnından mı öpeyim hayır
  kokmasın çürümesin iğrenilmesin diye mezarını mı kazayım hayır ama kışkırtılmış her hayırın bir evet olduğunu nasıl anlatayım hayır hayır hayır hayır
  
  Şairliğinin yanında eleştirmenliğiyle de tanınan Mehmet Can Doğan, Şaman'da 1998-2002 yılları arasında çeşitli dergilerde yayımlanmış şiirlerini bir araya getiriyor - sözün kana karıştığı bir zamanın şiirlerini...
  (Arka Kapak)
  
  Şairliğinin yanında eleştirmenliğiyle de tanınan Mehmet Can Doğan, Şaman'da 1998-2002 yılları arasında çeşitli dergilerde yayımlanmış şiirlerini bir araya getiriyor - sözün kana karıştığı bir zamanın şiirlerini...
  
  Tadımlık
  
  MALÛLEN BEDEVÎ
  
  Bedenine derin bakan unuturmuş çoğu şeyi
  nerden hatırlıyorum bunu şimdi
  demek söz de karışıyor kana
  yoruluyor damarda öpmek için bir imgeyi
  
  Yola çıkma zamanı geldiğinde
  ama nereye olursa olsun
  aklında tecimenler ve bedevi
  hem de içinde büyüttüğü bedevi
  uzayan bir atın yelesiyle
  kesiyor gideceği yerleri
  
  Anlıyor uzak gideceği yerler
  anlıyor insan en çok kendine zâlim
  nasıl da iyiyim ah evet nasıl da bereketli
  karanlığı emen bir çift göz gibi
  
  Bir ömrü bu kadar karıştırma diyorum sana
  böyle masa başında tül ardında böyle
  kötülük çürütecek bedenini
  çölden ve denizden nasıl geçerse fırtına
  
  Arzulu bir ömre mutlak görülen hüzün
  ve dünyanın nehirleri bütün
  denize doğru denize doğru
  diye başlayan bir cümle
  çöle ne olur diyorum sonra denize ne olur
  ağrılı bir yer değiştirme ile
  olacakları biliyorum acımasızlıkları biliyorum
  bu uluma saatinde
  
  Her şey kardeşliğin inadına olur
  o inceliklerin inadına sesin şefkatine olur
  hatıraların en masum olanına
  nihayet suçun bağışlayanına olur
  
  Bedevi örtüsünü açar nihayet kumunu silker
  atını vurur
  hayata akan her köke her pişmanlığa
  bir açıklama yahut haklı bir mazeret bulur
  ikna edici bir iyilik bulur
  kandıran bir kuyu bulur
  bakar içine içine
  
  Ne önemi var
  umurumda bile değil kiminle çıktığım yola
  üstelik her ömür kendine dönüyor olduktan sonra
  ne önemi var ne önemi var
  
  Bedevinin içinden bir deniz geçer
  su alır öğütleyici gemileri
  yazık içindeki bedeviyi uyandırmışa
  yani akrebini ateşe salmışa
  kim dur diyebilir
  kim yol gösterebilir
  bilirse bedevi yolundan çıkmış bir söz bilir
  durur önüne sözün bedenine imrenir
  inat eder iman eder
  en azından bunu dener
  
  Ama ne önemi var ne önemi var
  her bedevi fırtınası kadar yaşar
  
  Kum durur su durur sır bekleyicileri durur
  Bedeviye kumaş! Bedeviye kumaş! diyen tecimenler durur
  kanı durur uzayan atın akrebin kuyruğu durur
  
  Tâbirciler
  
  Böyle bir rüya duymadık daha evvel.
  Karanlık... karanlık yerleri çok fazla.
  Bedenine bakan bedevi mi ve giyinik mi?
  Bozulmuş olmalı rüyanın sahihliği.
  
  Hem konuşan kim? Tecimenler görünüp yitiyor.
  Akrepten başlayabiliriz ilkin:
  Dokunmayın şunca yıllık muhabbetimiz vardır.
  diyen biri vardı, hatırlamasak da adını.
  
  Ama at öyle neden uzayıp gidiyor?...
  Karışık çok karışık, akıl kabul etse
  atın yelesine insanın bıçak diyesi geliyor.
  
  Kuyu ve kardeşlik Yusufu çağrıştırıyor bize.
  Lâkin geçemeyiz biz Yusufu tâbirde;
  denildiği gibi, su alır bizim gemilerimizi de.
  
  Bakmayın uzun cübbelerimize;
  tecimenlerden almıştık kumaşını.
  Vurulmuş bir ata rastladıklarını anlatmışlardı çölde,
  sormuşlardı uzun uzun: Çölde bir at niçin vurulsun? diye.
  Bir işaret... demişti,
  bizimle tökezleyip çöle düşen kardeşimiz şimdi.
  Sahi ona rastladınız mı? diye sormuştu kalbinden emin olanımız.
  Ay yarılmış, belki horoz ötmüştü ve fırtına vardı o sıra.
  
  Böyle bir rüya duymuş değiliz daha evvel...
  Karanlık karanlık yerleri çok fazla.
  Anlayamıyoruz sözün kana karışmasını,
  Denize doğru gitme inadını anlayamıyoruz
  fırtınalı bir akşamda...
  
  Saat mi? Ulumalı bir saat olmaz yanılıyorsunuz.
  Bakın biz, karanlığı emen göz olamayacağında da anlaşıyoruz.
  Ama karanlık karanlık yerleri çok fazla.
  Korkutuyor ne önemi var ısrarı ve bedevinin kararı...
  
  Develerinizi sıkı bağlayın, evlerinizden çıkmayın!
  Kadınlarınıza daha çok kumaş alın tecimenlerden.
  Ayartıcıdır beden hele çıplakken sakın sakın bakmayın!
  
  
  
  
  
  ADAMOTU
  
  Herkesin kalbinin söküldüğü bir an vardır
  yoksa
  olmalıdır
  en azından kalbinin söküldüğünü hissettiği bir an
  anne çocuk sevgili hayata hep geriden bakan
  herkes yıkılalım da hırsımız geçsin kadardır
  
  Büyüyen büyür büyümeye inanmasa da büyür
  anne ölür çocuk ölür sevgili daima büyük ölür
  söküldüğü yer kadar kabartır toprağı
  biçilmiş ekinler gibi sapı kalır bir sarı kalır
  
  Kalırsa benim sarı saçlarım kalır
  sevgilim sarıyı sever ağıdına cici giysiler bulur
  bir boşluk açılmışsa eğer
  herkes bırakacak bir şey mutlaka bulur
  sonra kulak verir de bıraktığının düşüşüne hayıflanır
  
  Yenmek için değil de yenilmek için yeşeren
  otlar vardır acıya göçmüş kadınların gönlünde
  bazı ağıtların bazı adamları
  ve bazı adamların bazı kadınları vardır
  daha başka şeyler de vardır kalp söküldüğünde
  
  Kadının örneğin gümüş çerçeveli bir aynası vardır
  örnek teşkil etmesi istenmeyen gümüş çerçeveli suçları
  aylı bir gecede kadın ağıdını bitirdiğinde
  kapıları yalnız cezaya açılanların ülkesinden hızla geçer
  ama hızla geçilmelidir
  ceylanı vurulmuş olanların kalbinden de
  
  Herkes kendini gösterecek bir ip arar
  kulağını gösterecek tüylerini gösterecek
  kadın usanır kalbine şüphe yazılmasından
  karalanmasından kalbinin
  öfkesinden ve şehvetle kabarmış haklılığından usanır
  Biz cezalandırmasını biliriz, ait değiliz cezaya! diyenlerin
  
  Zorbadır akıl yetişemez suça
  yetişemez o uzun hayvana
  çığlığını yalnızca kalbi sökülmüşlerin duyduğu otlara
  önce yeraltına yeraltına uzamak vardır
  sonra siyah bir köpeğin boynuna
  korkulardan ilâç yapma sanatı verilmiştir çünkü insana
  
  Korunaklı değilim katran sürdüm üstüme biraz
  bir ayağında kara uçurtma sevgilimin öbüründe yalaz
  sanki sokaklara çıkmışım
  sanki yeraltından köklerim
  sanki saçlarım uzamış
  kadınım ağır korkulara göçecek bende toprak kalmamış
  
  pi kestim öyleyse köpeği öldürdüm artık yeter
  ben ağıdımı bitirdim sizinki uzun sürer