Tevrat Da Mucizedir

• Yayın Hakkında
• Özellikler
• Yorumlar
• İlave Dosyalar
• Satış/Tedarik

Kapat

---

  Evrim bugün için onlarca bilim dalı tarafından gözlemlenen bir gerçekliktir.
  Dolayısıyla ilk insanlar çocukluk seviyesinde yaşadıkları ve soyut değerleri
  idrak etmedikleri için; putperestlik yani her bir kabilenin somut bir putu var
  olmuştur. Bu ise o dönem için yanlış değil idi. (İbn Arabi) Çünkü bu doğal
  fakat ilkel inançlar, insanları göreceli olarak birliğe, aidiyete ve yine
  göreceli olarak rekabete sevk ettiği gibi; o inançlar sayesinde bilim ve
  medeniyet gibi birçok soyut kavram da öğreniliyordu.
  Tevrat'ta (Tekvin, 6/8) ve Kur'an'da (4/163) görüldüğü gibi; ilk semavi din,
  Nuh dönemi ile başlıyor. Din gelince artık bölünmeye sebep olan kabile ve
  klanlara mahsus putlar yerine herkesin taptığı manasına gelen Elohim
  kelimesi kullanılmaya başlandı. Elo tapılan demektir; him de herkes
  demektir. İkisi beraber Herkesin Tanrısı manasına gelir. Yani kelime çoğul
  edatı almış değildir; herkesin taptığı manasına gelen isim tamlamasıdır.
  Eğer başta Arkeoloji olmak üzere bilimsel disiplinleri esas alırsak, Yahudi
  milletinin Milattan 700 yıl öncesini bilmiyoruz diyebiliriz. Yani Akadlar,
  Milattan 2000 yıl önce Mezopotamya'da imparatorluk kurdular; sonra beşe
  bölündüler. Bu 2000 yılın 1300 yılı Yahudiler için göçebelik olarak geçmiş.
  Milattan 700 yıl öncesinden Filistin'de Güney ve Kuzey iki krallık
  kurduklarını tarihen biliyoruz. Bundan öncesi için Yahudilere yönelik Orta
  Doğuda özellikle Filistin'de hiçbir tarih ve arkeolojik veri bulunmamıştır.
  Tufan Kıssasını, onun Akad versiyonu olan Gılgamış Destanı ile
  karşılaştırdığımızda, Yahudilerin çok dindar, göçebe ve Akad kültürünün
  geç dönem bir devamı olduğunu anlıyoruz.
  Arketipler konusunda çok verimli bir kültüre sahip olan Akadların
  torunlarından olan Yahudilerden çok peygamberler gelmiştir. Her birisi
  metafizik açılımlarını yani aldıkları vahyi bir havuz gibi olan Talmud'a
  geçiriyorlardı. Sonra dini yetkililer, onları millete mal ediyorlardı. Fakat
  göçebelik bitince ve akabinde krallıklar kurulunca insanlar o metafizik ve
  sosyal kollektif kavramları tarih sandılar. Çünkü diğer milletlere karşıüstünlüklerini ispat etmek zorunda idiler. Babil sürgününe (M.Ö. 608-538)
  kadar böyle devam etti. Sürgünde Tevrat kaybolunca Üzeyir Peygamber
  tarafından yeniden yazıya geçirildi.
  Üzeyir'in Yahudi tarihinde ön plana çıkışı Babil sürgünü sonrası döneme
  rastlar. Onun bu dönemde gerçekleştirdiği en önemli bir faaliyet Tevrat'ı
  yeniden yazmasıdır. Ezra ve Nehemya kitaplarında, Musa'nın şeriatı
  konusunda zeyrek bir yazıcı olarak nitelenmesinin yanında din bilgini
  anlamında kâhin diye de anılmıştır. Haggadacı gelenekte ise Üzeyir'e çok
  büyük bir saygınlık atfedilmiş; onun sıradan bir rahip-kâhin değil çok büyük
  bir dinî lider olduğu kabul edilmiştir.
  Üzeyir Yahudilerce peygamber-üstü konuma sahip mümtaz bir şahsiyet
  olarak telakki edilmiştir. Üzeyir'i Hz. Musa ile mukayese eden Rabbiler
  onun da Musa gibi Tevrat'ı almaya layık olduğunu iddia etmiş ve bu
  iddialarını Eğer Musa dünyaya daha önce gelmemiş olsaydı Tevrat
  Üzeyir'e vahyedilirdi sözüyle klişeleştirmişlerdir.