Vicdan
     Kendi Olma Biçimleri

• Yayın Hakkında
• Özellikler
• Yorumlar
• İlave Dosyalar
• Satış/Tedarik

Kapat

---

  Vicdan, genellikle merhamet, etik veya ahlâk sözcükleriyle beraber dile gelir. Ama onların
  yetersizliğini, sınırlarını da işaretler. Vicdanı sızlatan olay, sözün bittiği yerde, akıl almaz,
  insanlığa sığmayan, kan donduran karşılaşmaların sonucudur. Bu sırada, etik, ahlâk, yasa
  veya kurumlar hükümsüz kaldığından, onları birleştiren adaletin kurulmasına yönelik güçlü bir
  ses işitiriz.
  Özgür Taburoğlu, vicdan üzerine düşünürken, bu kavramlarla ilgisini de yeniden düzenliyor.
  Örneğin vicdan ve merhametin anlamdaş olmadığını söylüyor. Sızlamak, ürpermek, titreşmek,
  salınmak, dalgalanmak, tekrarlamak gibi temel yüklemler yardımıyla, kökensel bir görüngü gibi
  anlatıyor. Okuduğu yazarların, düşünürlerin kavramlarından çok kullandıkları yüklemlere
  bakıyor.
  Vicdanın sesinde, devlet, toplum, doğa, insan, hayvan, bitki arasında saklı bağlar yeniden
  ifadesine kavuşur. Birbirine kayıtsız varlıklara dönük yeni sorumluluk ağları açığa çıkar. Böyle
  bir sese her zaman Kendini bil! gibi bir çağrı eklenir. Vicdani duyum, kendi olma biçimine
  dönük bir ısrarın sonucudur. Ama başkasından dolanarak kendisine gelenin, kendine ihtimamı
  ile başkası üzerine titremesi bağdaşık yüklemlerdir. Böyle düşününce, sadece bazı insanların
  değil, pek yakıştıramadığımız varlıkların da vicdan sahibi olduğunu fark ederiz.