835 Satır
     Şiirler 1

• Yayın Hakkında
• Özellikler
• Yorumlar
• İlave Dosyalar
• Satış/Tedarik

Kapat

---

  Türk şiirinin çizgisini değiştirmiş, çok yönlü, evrensel boyutlu bir şair ve yazarın bu basım için yeniden gözden geçirilmiş, kaynak metinler esas alınarak düzeltilmiş külliyatı...
  
  Bu bir türkü :-
  toprak çanaklarda
  güneşi içenlerin türküsü!
  Bu bir örgü :-
  alev bir saç örgüsü!
  kıvranıyor;
  kanlı, kızıl bir meş´ale gibi yanıyor
  esmer alınlarında
  bakır ayakları çıplak kahramanların!
  Ben de gördüm o kahramanları,
  ben de sardım o örgüyü,
  ben de onlarla
  güneşe giden
  köprüden
  geçtim!
  
  Tadımlık
  
  
  
  GÜNEŞİ İÇENLERİN TÜRKÜSÜ
  
  Bu bir türkü :-
  toprak çanaklarda
  güneşi içenlerin türküsü!
  Bu bir örgü :-
  alev bir saç örgüsü!
   kıvranıyor;
  kanlı, kızıl bir meşale gibi yanıyor
   esmer alınlarında
   bakır ayakları çıplak kahramanların!
  Ben de gördüm o kahramanları,
  ben de sardım o örgüyü,
  ben de onlarla
   güneşe giden
   köprüden
   geçtim!
  Ben de içtim toprak çanaklarda güneşi.
  Ben de söyledim o türküyü!
  
  Yüreğimiz topraktan aldı hızını;
  altın yeleli aslanların ağzını
  yırtarak
  gerindik!
  Sıçradık;
  şimşekli rüzgâra bindik!.
  Kayalardan
  kayalarla kopan kartallar
  çırpıyor ışıkta yaldızlanan kanatlarını.
  Alev bilekli süvariler kamçılıyor
  şaha kalkan atlarını!
  
  
  
  Akın var
   güneşe akın!
  Güneşi zaptedeceğiz
   güneşin zaptı yakın!
  
  
  
  Düşmesin bizimle yola :
  evinde ağlayanların
  göz yaşlarını
  boynunda ağır bir
  zincir
  gibi taşıyanlar!
  Bıraksın peşimizi
  kendi yüreğinin kabuğunda yaşayanlar!
  
  İşte :
  şu güneşten
  düşen
  ateşte
  milyonlarla kırmızı yürek yanıyor!
  
  Sen de çıkar
  göğsünün kafesinden yüreğini;
  şu güneşten
  düşen
  ateşe fırlat;
  yüreğini yüreklerimizin yanına at!
  Akın var
   güneşe akın!
  Güneşi zaaptedeceğiz
   güneşin zaptı yakın!
  
  
  
  Biz topraktan, ateşten, sudan, demirden doğduk!
  Güneşi emziriyor çocuklarımıza karımız,
  toprak kokuyor bakır sakallarımız!
  Neşemiz sıcak!
  kan kadar sıcak,
  delikanlıların rüyalarında yanan
  o «an»
  kadar sıcak!
  Merdivenlerimizin çengelini yıldızlara asarak,
  ölülerimizin başlarına basarak
  yükseliyoruz
  güneşe doğru!
  
  Ölenler
  döğüşerek öldüler;
  güneşe gömüldüler.
  Vaktimiz yok onların matemini tutmaya!
  
  
  
   Akın var
   güneşe akın!
   Güneşi zaaaptedeceğiz
   güneşin zaptı yakın!
  
  Üzümleri kan damlalı kırmızı bağlar tütüyor!
  Kalın tuğla bacalar
  kıvranarak
  ötüyor!
  Haykırdı en önde giden,
  emreden!
  Bu ses!
  Bu sesin kuvveti,
  bu kuvvet
  yaralı aç kurtların gözlerine perde
  vuran,
  onları oldukları yerde
  durduran
  kuvvet!
  Emret ki ölelim
  emret!
  Güneşi içiyoruz sesinde!
  Coşuyoruz,
  coşuyor!..
  Yangınlı ufukların dumanlı perdesinde
  mızrakları göğü yırtan atlılar koşuyor!
  
   Akın var
   güneşe akın!
   Güneşi zaaaaptedeceğiz
   güneşin zaptı yakın!
  
  Toprak bakır
   gök bakır.
  Haykır güneşi içenlerin türküsünü,
  Hay-kır
   Haykıralım!
  
  1924
  
  SALKIMSÖĞÜT
  
  Akıyordu su
  gösterip aynasında söğüt ağaçlarını.
  Salkımsöğütler yıkıyordu suda saçlarını!
  Yanan yalın kılıçları çarparak söğütlere
  koşuyordu kızıl atlılar güneşin battığı yere!
  Birden
  bire kuş gibi
  vurulmuş gibi
  kanadından
  yaralı bir atlı yuvarlandı atından!
  Bağırmadı,
  gidenleri geri çağırmadı,
  baktı yalnız dolu gözlerle
  uzaklaşan atlıların parıldayan nallarına!
  
  Ah ne yazık!
  Ne yazık ki ona
  dörtnal giden atların köpüklü boynuna bir daha yatmayacak,
  beyaz orduların ardında kılıç oynatmayacak!
  
  
  
  Nal sesleri sönüyor perde perde,
  atlılar kayboluyor güneşin battığı yerde!
  Atlılar atlılar kızıl atlılar,
  atları rüzgâr kanatlılar!
  Atları rüzgâr kanat...
  Atları rüzgâr...
  Atları...
  At...
  
  Rüzgâr kanatlı atlılar gibi geçti hayat!
  
  Akar suyun sesi dindi.
  Gölgeler gölgelendi
  renkler silindi.
  Siyah örtüler indi
  mavi gözlerine,
  sarktı salkımsöğütler
  sarı saçlarının
  üzerine!
  
  Ağlama salkımsöğüt
  ağlama,
  Kara suyun aynasında el bağlama!
  el bağlama!
  ağlama!
  
  1928
  
  
  
  ORKESTRA
  
  Bana bak!
  Hey!
  Avanak!
  Elinden o zırıltıyı bıraksana!
  Sana,
  üç telinde üç sıska bülbül öten
  üç telli saz
  yaramaz!
  
  Bana bak!
  Hey!
  Avanak!
  Üç telinde üç sıska bülbül öten
  üç telli saz
  dağlarla dalgalarla kütleleri
  ileri
  atlatamaz!
  
  Üç telli saz
  yatağını değiştirmek isteyen
  nehirlerde :-
  köylerden, şehirlerden
  aldığı hızla,
  milyonlarla ağzı
  bir tek
  ağızla
  güldüremez!
  Ağlatamaz!
  hey!
  hey!
  
  üç telli sazın
  üç telinde öten üç sıska bülbül öldü acından.
  Onu attım
  köşeye!
  hey!
  hey!
  üç telli sazın
  ağacından
  deli tiryakilere
  içi afyon lüleli
  bir çubuk
  yaptılar!
  
  
  
  Hey!
  Hey!
  Dağlarla dalgalarla, dağ gibi dalgalarla dalga gibi
   dağ-lar-la
  başladı orkestram!
  Hey!
  Hey!
  Ağır sesli çekiçler
   sağır
   örslerin kulağına
   Hay-kır-dı!.
  Sabanlar güleşiyor tarlalarla,
   tarlalarla!
  Coştu çalgıcı başı,
  esiyor orkestram
  dağlarla dalgalarla, dağ gibi dalgalarla, dalga gibi
   dağ-lar-la.
  
   1921
  PİYER LOTİ
  
  Esrar!
   Tevekkül!
   Kısmet!
   Kafes, han, kervan
   şadırvan!
   Gümüş tepsilerde rakseden sultan!
   Mihrace, padişah,
   bin bir yaşında bir şah.
   Minarelerden sallanıyor sedef nalınlar,
   burunları kınalı kadınlar
   ayaklarıyla gergef dokuyor.
   Rüzgârlarda yeşil sarıklı imamlar ezan okuyor!
  
  İşte frenk şairinin gördüğü şark!
  İşte
  dakikada 1.000.000 basılan
  kitapların
   şarkı!
  Lâkin
  ne dün
   ne bugün
   ne yarın
  böyle bir şark
   yoktu,
   olmayacak!
  Şark
  üstünde çıplak
   esirlerin
   aç geberdiği toprak!
  Şarklıdan başka herkesin
  orta malı o