Her şey Yanmış Her şey Yıkılmış

• Yayın Hakkında
• Özellikler
• Yorumlar
• İlave Dosyalar
• Satış/Tedarik

Kapat

---

  Wells Tower çağdaş Amerikan edebiyatının en iyi yazarları arasında gösteriliyor.
  Yazarın ilk öykü kitabı Her Şey Yanmış, Her Şey Yıkılmış The New York Times
  Editör Seçkisi dahil birçok listeye alındı.
  Tower işleri ters giden, hayatları bir anda tepetaklak olan insanları odağına alıyor.
  Yine de umutları, minik de olsa yaşama tutunacak dayanakları var bu
  karakterlerin. Atacak son bir kurşunları.
  Karısı arabanın ön camındaki ayak izinin kendisiyle uyuşmadığını fark edince
  evden kovulan bir adam. Üvey babası tarafından ısırılan bir genç. Ormanda
  kaybolan leoparın gelip onu almasını bekleyen bir çocuk. Viking yağmacıları,
  hayalperestler, başarısız mucitler, bahtsız babalar ve dik başlı oğullar.
  Bu dünya darmadağın, her şey yanmış, her şey yıkılmış.
  Wells Tower vahşi bir zekâ ile edebiyatta yepyeni bir sayfa açıyor.Tam biz ana karanın gündelik alışkanlıklarına geri dönerken, birisi Kuzey Denizi'nin
  ötesindeki ejderhalar ve ekinlere musallat olan afetler hakkında konuşmaya başladı. Kim
  olduğunu hepimiz biliyorduk. Yaklaşık son on yıldır ejderhalar ve ekinleri vuran afetler
  konusunda büyücü hekim olarak tanınan ve aynı zamanda gümüş paraları bastıran herkese
  savaş gereçleri getirdiği bilinen Naddod adında dönek bir Norveçli keşişti. Söylentilere göre
  Naddod işlerini, geçtiğimiz güz Ekin Hasat Ayı'ndan sonra Northumbria'yı bir uçtan bir uca
  yağmalayıp korku saldığımız seferde halkının başına bela olduğumuz Lindisfarne Adası'ndakibir manastırdan idare ediyormuş. Artık batıdan esen sert rüzgârlar uğulduyor, toprağı kasıp
  kavuruyor ve yerdeki otları söküyordu. Benek benek yaralarla bezeli somonlar ortaya çıkıyor
  ve doymak bilmez çekirgeler uğuldayarak öbek öbek buğdaylara yapışıyorlardı.
  Ben bunları aklımdan çıkarmaya çalıştım. Hibernia kıyılarını yağmaladığımız üç uzun ay
  boyunca evimizden uzak kalmıştık ve artık kadınım Pila'ya kavuşmuştum ve bu bitmeyen yaz
  günlerinde yuvamızın cennete çok yakın olduğunu düşünüyordum. Evimizi Pila ile birlikte
  inşa etmiştik. Geniş mavi bir fiyordun karanın karnına kama gibi saplandığı güzel bir ovada
  çamur sıvalı dal örgü duvarlı şirin bir kulübeydi. Yaz akşamları genç karımla evimizin
  önünde patates şarabından kafamız kıyak oturur ve güneşin turuncu eteğiyle ufku örtmesini
  seyrederdik. Böyle zamanlarda, insan güzel mütevazı bir duyguya kapılıyor, sanki önce
  Tanrılar bu yeri, bu ânı yaratmış da ardından sadece orada olup tadını çıkaralım diye bizi
  yaratmış.
  Bol bol sevişip hayatın tadını çıkarıyor ve yatakta Pila ile yan gelip yatıyordum, gerçi evin
  yanı başından uğuldayarak esen keskin rüzgârları duyduğumda bunun ne anlama geldiğini
  biliyordum. Birileri buradan gemiyle üç haftalık bir mesafeden yazımızın içine ediyordu ve
  muhtemelen bundan dolayı kıçlarına kırbacı yapıştırmak gerekiyordu.
  Elbette Sarışın Djarf daha karısı kıyıdan iç taraflara doğru kanat çırpan şu ejderhaları
  görmeden önce saldırıya geçmeye dünden hazırdı. Kendisi gemimizin reisiydi ve savaş
  delisiydi. Savaşma hırsı o kadar korkunç ve bulaşıcıydı ki bir keresinde Frenk kölelerden
  oluşan bir grubu dolduruşa getirip güneye kendi yurttaşlarına eziyet edip zarar vermeye
  yönlendirdi. Köleler durumu anlayana ve aniden tutumlarını değiştirene kadar dört gün gayet
  iyi yağma yapmıştı. Köleler arkasından ona yetişip etrafını sardığında Djarf, Ren Vadisi'nin
  içlerine doğru çarpışarak yol alıyor, çocuklardan ve çiftçilerden oluşan kıçı kırık yurttaşların
  yedek askeri kuvvetleri arasından durmadan ilerliyordu. Orada bulunanlar Djarf 'ın tümüyle
  vahşileştiğini ve iki geniş ağızlı savaş baltasıyla kudurmuş gibi saldırarak önündeki hatlarda
  bulunanları mısır koçanındaki taneler gibi çiğnediğini ve baltaları kırıldığında, birinin kopmuş
  bacağını alarak sopa olarak kullandığını, korkunç görüntüsü karşısında bu yumuşak
  taşralıların geri çekilip kendisine gemiye kadar geniş bir yol açtığını söylüyorlar.
  s. 197-198