İz Sürmek

• Yayın Hakkında
• Özellikler
• Yorumlar
• İlave Dosyalar
• Satış/Tedarik

Kapat

---

  Açılan çiçek
  yemişe dönüşmeli
  ve bırakmalıdır yerini / yeni çiçeğe"
  
  Şair, öykücü, eleştirmen ve inceleme yazarı Güven Turan, Gizli Alanlar'ının izini sürüyor. Şiir kendi bedeninde, sevilenin, arzulananın bedeninde, parmakları gibi şairin, dizelerle dolaşıyor ve seslerini dinlediği çiçekleri okşuyor. O okşadıkça yeni çiçekler açıyor. Şair kendi gölgesinin derinliklerine iniyor o çiçeklere tutuna tutuna. O çiçeklerin kulağına fısıldadıklarını "duracağı yeri bilmeyen" bir aşkla dile getiriyor.
  
  Tadımlık
  
  Ne atkuyrukları
  Ne eğreltiler
  
  Yusufçuklar yok
  
  İnip çıkan sularla ölçülen
  Saatler
  
  Nerede buluşuyor
  Deniz
  Köprülerin ayaklarıyla
  
  Katılaşan Lav
  bir sevgi
  kucaklaması mıdır
  
  Korumak
  değişimsizdir
  
  Açılan çiçek
  yemişe dönüşmeli
  ve bırakmalıdır yerini
  yeni çiçeğe
  
  Çölün ıssızlık olduğunu
  sessizlik olduğunu
  sanmak
  
  Bir kentlinin
  dağınık haritalarda
  dengesini yitirmesi
  
  Aşk
  duracağı yeri bilmez
  
  Yolun yolcusuzluğu
  
  Kimsenin yokluğunda
  yokluğu tanımlayan biri
  
  Korkmuyorum
  benimle yürüyorsun
  adını daha önce söyledim
  şimdi fısıltıyla yineliyorum
  
  Yalnızlık sıcacık bir avuçtur
  parmaklarımızı
  umutla bıraktığımız
  
  Gece ayaklarımın dibine
  yığılıyor
  
  Uykunun aralıksızlığı
  
  Us yorgunluğunu
  düşlerle biliyor
  sözcüğe dönüşen
  aşk
  gizlenmeyi sürdürüyor
  
  Gündoğumu beklemez
  gecikmez de
  
  ılıyor
  kesik görünmüyor
  
  Acı neden sonra
  başlayacak
  
  Kanın akması
  dindirebilir
  
  Yaranın kapanması
  başlatabilir
  
  Gecede denizin
  sesi
  
  Dinginliği dinlemek
  
  Uykuda soluklar
  
  Uyanınca
  alaca karanlıkta
  sevgilinin
  kıpırtısız yüzü
  
  Ten
  aşkın kıyısıdır