Kent Hakkı, Müşterekler ve Olasılıklar

• Yayın Hakkında
• Özellikler
• Yorumlar
• İlave Dosyalar
• Satış/Tedarik

Kapat

---

  Biz sosyal bilimciler hayatı adeta bir vakumun içinde ya da boşlukta yaşıyormuşçasına
  kavramsallaştırıyoruz fakat her şey, bir mekânın içinde gerçekleşiyor. Kent de bu
  mekânlardan biri; yurttaş, kenti bedeninden başlayarak deneyimliyor. Bedeninden
  uzaklaştıkça tabaka tabaka farklılaşan ama çeşitlenen ilişkilerden bir ağ kuruyor. Yurttaş, bu
  ilişkiler ağını sürdürürken 'burası' kavramından yola çıkıyor; yani ilişki ağını mekânsal bir
  aidiyet üzerinden kurmaya koyuluyor. Mekânsal aidiyetin ve ilişkiler ağının kurulumu da
  bireyin doğduğu andan itibaren başlıyor. Kendimizi 'burası' dediğimiz noktayı, yani
  yaşadığımız evi, mahalleyi veya köyü, semti, kenti, kerteriz alarak deneyimliyoruz. 'Benim
  mahallem', 'benim sokağım', 'bizim çarşı', 'yaşadığım şehir', 'yaşadığım ülke' diyerek,
  katman katman kuruyoruz ilişkilerimizi çünkü aidiyetin ne kadar inşa olabildiği, ancak
  mekânla, yani 'burası' ile kurulan ilişkinin gerçekliğine bağlı.
  MELEK GÖREGENLİ
  Ortak zenginliklerimizi, bilgiyi ve mekânı ilişkisel biçim üzerinden yeniden düşünmeye,
  tartışmaya açmamız lâzım. Ortak zenginliklerimiz HES'lerden, meralardan, ormanlardan veya
  semt parklarından mı ibaret? Bizi bir araya getirip farklı kamusallıklar inşa etmeye
  yönlendirecek, farklı ortaklıklar kurmamıza vesile olacak müştereklerin neler olabileceği
  üzerine düşünmeyi bırakmamalıyız. Benim önerim, emeği ortak zenginliğimiz, baş
  müştereğimiz olarak kabul etmek.
  ALİ YALÇIN GÖYMEN