Sınırları Aşan Dervişler
    Bektaşiliğin Kültürel İlişkileri (1826-1925)

• Yayın Hakkında
• Özellikler
• Yorumlar
• İlave Dosyalar
• Satış/Tedarik

Kapat

---

  Sınırları Aşan Dervişler, 1826-1925 yılları arasında, aslında bütün Osmanlı
  tarikatlarının büyük bir dönüşümden geçtiği bir kesitte, Bektaşiliğin gelişme
  seyrini inceliyor.
  Osmanlı'daki muteber ve ayrıcalıklı konumunu büyük ölçüde Nakşibendiliğe
  bırakarak tasfiye edilen Bektaşilik, buna nasıl tepki verdi? Arnavutluk,
  Bektaşiliğin yeni merkezi olarak nasıl öne çıktı? Balkanlar'da yeni bir
  canlanma yaşayan Bektaşilik, hem kendi geleneğiyle, hem Osmanlı'daki
  dinî kültürleriyle, hem Batı kültürleriyle nasıl bir etkileşime girdi? Liberal ve
  hoşgörülü bir inanç geleneği olarak baskılanmasının oryantalist bir simge
  haline gelmesi, nasıl gerçekleşti?
  Cem Kara, 2022'de Annemarie Schimmel Ödülü'ne ve 2018 yılında merkezi
  Münih'te bulunan Güneydoğu Avrupa Araştırmaları Merkezi'nin en başarılı
  tez ödülüne layık görülen çalışmasında, bu sorulara rengarenk bir resimle
  cevap getiriyor.
  Bektaşilik 19 yüzyıldan 20 yüzyıl başlarına kadar çeşitli inanç kültürlerinin
  bir izdüşümü işlevini görmüştür: Sünni Ulema, Bektaşiliği 'hakiki' İslâm'ın
  karşıtı, Türk milliyetçileri onu aslen Türk kültürünün bir parçası ve Batılı
  Masonlar ve Hıristiyan gruplarıysa Bektaşiliği özünde kendilerinin Şark'taki
  akraba bir kültürü olarak görmüştür. (...) Mevleviler, Melamiler veya Kızılbaş
  Alevileri için de farklı gruplarla ilişkileri dahilinde benzer şeyler söylenebilir,
  ancak bu denli çok çeşitli gruplarca bu denli çok yönlü bir şekilde tezahür
  eden başka bir inanç kültürüne pek nadir rastlanır.
  Cem Kara