Yalnızlığın Sınırında

• Yayın Hakkında
• Özellikler
• Yorumlar
• İlave Dosyalar
• Satış/Tedarik

Kapat

---

  ve bilgeydi bu dağlar cevherini açarak anlayana
  kayayı zarif taşları arif kılandı
  ...
  Oysa dönmek, bir ihtimal bile değildi. Ölmeye gidiyordum. Dağdaki her gün bir ömre bedeldi
  benim için. Kaç gün kalırsam, o kadar insan kadar yaşamış olacaktım. Bir ay mı? Azdı, ama yine
  de yeterdi. Bir yıl mı? Mucize olurdu bu. Gözüm arkada kalmazdı. Ölmeye, ilk adımda ölümü
  kabul ederek gitmeye şartlanmıştım. Yarın ne olacaktı, bilmiyordum; umurumda da değildi.
  Sadece gitmek vardı içimde. Gitmek... Büyük ihtimalle ölmek. Milyonda bir de olsa dönmek! Ama
  milyondaki bu bir ihtimal öyle büyüleyiciydi ki, Ölmesek, devrimi yapıp döneceğiz; sonra başka
  halkların özgürlüğü için onların dağlarına çıkacağız! Bu ihtimali öyle büyütüyor, bazen öyle
  yakın, o denli olası görüyorduk ki; şimdi, şimdi değilse yarın, aslında gerçekleşmiş de biz onun
  içinde yaşıyor, devrimi öyle algılıyorduk. Özgür yaşam dağlardaydı. Onu dağlardan indirip her
  yere, şehirlere, tüm topluma yaymak için gidip getirmemiz gerekiyordu.